* KANEVSKİ'den alıntıdır.
Bir gün insan virgülü kaybetti.
O zaman zor cümlelerden korkar oldu ve basit ifadeler kullanmaya basladi , virgülsüz..
Cümleleri basitlesince, düsünceleri de basitlesti. Bir baska gün, ünlem isaretini kaybetti,
Alçak bir sesle ve ses tonunu degistirmeden konustu. ne hiçbirseye kiziyor ne de birseye seviniyordu.
Hep ünlemsiz yasiyordu .bir süre sonra soru isaretini kaybetti ve soru soramaz oldu.
Hiçbirsey ama hiçbirsey onu ilgilendirmiyordu.
Ne evren ne dünya ne de kendisi umurundaydi.. birkaç yil sonra iki nokta üstüste isaretini kaybetti ve davranis sebebini baskalarina açiklamaktan vazgeçti..
Omrünün sonuna dogru elinde yalniz tirnak isareti kalmisti..
Kendine özgü tek düsüncesi yoktu
Hep tirnakla aliyordu düsünceleri baskasindan.
Son noktaya geldiginde düsünmeyi ve konusmayi çoktan unutmustu...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder