2895 YIL ÖNCESİNİN BAYRAMI

Milattan 900 yıl önce insanlar bir tapınağa aşağıdaki yazıyı asarak okurlar ve bayramlarını kutlarlardı.
İşte yazı:

"Gürültü ve patırtının ortasında sükunetle dolaş;sessizliğin içinde huzur bulunduğunu unutma. Başka türlü davranmak açıkça gerekmedikçe herkesle dost olmaya çalış.

Sana bir kötülük yapıldığında...Verebileceğin en iyi karşılık...Unutmak olsun...Bağışla ve unut...Ama kimseye teslim olma...

İçten ol, telaşsız, kısa ve açık seçik konuş. Başkalarına kulak ver. Aptal ve cahil oldukları zaman bile dinle onları, çünkü dünyada herkesin bir öyküsü vardır.

Yalnız planlarının değil, başarılarının da tadını çıkar. Ne kadar küçük olursa olsun...İşinle ilgilen...Hayattaki dayanağın odur. Seveceğin bir iş seçersen yaşamında bir an bile çalışmış ve yorulmuş olmazsın...İşini öyle seveceksin ki başarıların bedenini ve yüreğini güçlendirirken verdiklerinle de yepyeni hayatlar başlatmış olacaksın!

Olduğun gibi görün...Ve göründüğün gibi ol!...Sevmediğin zaman...Sever gibi yapma...Çevrene önerilerde bulun...Ama hükmetme...

İnsanları yargılarsan onları sevmeye zamanın kalmaz...Ve unutma ki insanlığın yüzyıllardır öğrendikleri bir kumsaldaki kum tanecikleri değildir.

Asla burun kıvırma sakın...O çöl ortasındaki yemyeşil bahçedir...O bahçeye layık bir bahçıvan olmak için her bitkinin sürekli bakıma ihtiyacı olduğunu unutma.

Kaybetmeyi...ahlaksız kazanınca tercih et...
Birincisinin acısı bir an, ötekinin vicdan azabı bir ömür boyu sürer. Bazı idealler o kadar değerlidir ki o yolda mağlup olman bile zafer sayılır. Bu dünyada bırakacağın en büyük miras dürüstlüktür.

Yılların geçmesine öfkelenme...
Gençliğe yakışan şeyleri gülümseyerek teslim et geçmişe...Yapamayacağın şeylerin yapabileceklerini engellemesine izin verme.

Rüzgarın yönünü değiştiremiyorsan...yelkenlerini rüzgara göre ayarla...

Çünkü dünya karşılaştığın fırtınalarla değil, gemiyi limana getirip getirmediğinle ilgilenir.

Ara sıra isyana yönelecek olsan da hatırla ki evreni yargılamak imkansızdır. Onun için kavgalarını sürdürürken bile kendi kendinle barış içinde ol...

Doğduğun zamanları hatırlar mısın?...Sen ağlarken herkes sevinçle gülüyordu...Öyle bir ömür geçir ki...Herkes ağlasın sen öldüğünde... Sabırlı, sevecen, erdemli ol...Önünde sonunda bütün servetin sensin...Görmeye çalış ki bütün pisliğine ve kalleşliğine rağmen dünya yine de insanoğlunun biricik güzel mekanıdır."

Xsentos İ.Ö. 9.yy