Ben kimilerinin Büyük İskender, kimilerinin Çingene kızı diye bildiği Mainad. samsatlı Zozimos ustanın atölyesinde önce tuale sonra mozaiğe resmedildim. Seçkin konuklara hazırlanan yemek odasının taban mozaiğiydim. Gözlerim odanın tüm konuklarını süzerdi. Kimi konuklar bende görürdü sevgililerini, hayallerini...Güzel günler Fırat'ın suyu gibi aktı. At kişnemeleri ve çığlıkların ardından alevler sardı etrafımıi üzerime yıkıldı duvarlar ve kalaslar. Sonrası karanlık ve sessizlik...1800 yıl sonra kürek ve kazma sesleriyle irkilerek uyandım. Kirli sakallı bir definecinin sırıtan yüzüydü gördüğüm. Korktum sonra parça parça kesilerek dağıtıldım. Yüzüm kıl payı kurtulmuştu defineciden. Sonraki yıllarda definecilerin sevinç çığlıklarını, arkeologların yanık türkülerini bazen de baraj inşa edilecek diye sözler duydum. Bir bahar günü Fırat Nehri kenarında kurtarma kazısı yapan kırmızı malalı bir arkeoloğu gördüm. Gözlerinden kaçıramadım gözlerimi...O günden beri Gaziantep Müzesinin teşhirindeyim. Ben geldikten sonra duydum ki önce fıstık ağaçları, sonra köyler ve doğduğum kent Zeugma kısmen kalmış yükselen baraj sularının altında...Şimdi dalgalar döver Zeugma'yı; eritir toprağını, yıkar duvarlarını, parçalar mozaiklerini, fresklerini...
NOT: Mozaikteki figüre Çingene Kızı denmesinin sebebi; başındaki bandanası, kulağındaki iri küpelerden kaynaklanmaktadır ve böyle bir benzetme yapılmıştır. En dikkat çekici özelliği gözlerinin 180 derecelik bakış açısına sahip olmasıdır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder